türk celebritisinin büyük eksiği

Avrupa'nın ahlakını değil ilmini alalım diye uğraştık sonuç ne oldu. Herkesin sanatçısı,şarkıcısı en derin bunalımında, şöhret çıkmazında, karısını aldattığını itirafında bile bir karizma bir artistik taşırken benim sanatçım en derin bunalımında bile karizmayı yerlerde sürüyor. Avrupalı öle mi? Kimi saçını kazıyor, kimi orda burda gazetecilere paparazzilere hareket çekiyor, kimi simsiyahlara bürünüp uyuşturucudan ciroz gibi kalıyor. Ama hepsi adam gibi rehabilitasyon merkezine yatıp bir süre sonra pamuk gibi çıkıyor dışarıya. Hatta bu durumdan para kazanmak bile nasip oldu bir çoğuna.

Ya benim yüreği yaralı, şöhret basamaklarını hızla çıktıktan sonra etrafında dostu kalmadığı için gözyaşlarına boğulan Tolga Karel'im. Kendisi de son derece depresif bir oyuncumuz. Her 3 ayda bir muhakkak bir olayı oluyor. Sarhoşken kaldırıma çıkıyor. Polislere laf atıyor. Birilerine "sen benim kim olduğumu biliyor musun" diye dayılanıp kendini arabaya kitliyor. Mütemadiyen gözleri yaşlı biten bir olayı var kendisinin. Ama tüm bunların ardından ne Tolga Karel rehabilitasyon merkezinde tedavi altına alındı, babası arkadaşları ona destek oluyor haberleri okuyoruz, ne bir elinde blackberry, anahtarlık, cüzdan, diğer elinde sigara, çakmak Starbucks siyah gözlükleriyle yüzünü kapatmış yürürken ki fotoğraflarını görüyoruz.

Bugün okudum. Kendisi Zarifi'de yalnız otururken yine ağlamaya başlamış. En son eski sevgilisini aramış, bakmış ki o da telefonunu açmıyor ikrah etmiş hayata. Sonra da paparazzilere “şöhretin doruğundayım. Param çok ama huzurum yok benim. Evli değilim, çocuklarım yok, eksiğim çok. Eve gittiğimde dört duvar arasında yapa-yalnız kalıyorum. Sizi karşılayan bir eşiniz, çocuklarınız var, benimse hiçbir şeyim yok” diyerek ağlamaya başlayıp daha sonra koşarak oradan uzaklaşmış.

Olmuyor olmuyooor. Zarifi'de ağlamak ne? Mekan çok yanlış. Hadi ağladın, demecini verdin -ki çok yanlış demeçler- ya koşarak karanlıkta kaybolmak...