transformers salarım üstüne

Transformers from repey815 on Vimeo.

Bu dünyada Atatürk'ten sonra en sevdiğim ulu önder Optimus Prime'dır. Yarın transformerslar dünyayı ele geçirse ve "sizi bundan sonra şeriatla yöneteceğiz" dese mesela hiç sesimi çıkarmam. Referandum yapsalar evet derim. Alanlar da konuşsalar "ne dersinizzz insalığı yok edelim miiiii? diye sorsalar yine "eveeeeeet" derim. En iyisini onlar bilir derim, politikalarını hiç sorgulamam. Öyle valla kimse kusura bakmasın. Ayrıca kimse "aaa insanlığa karşı nasıl robotu seviyorsun, ya duygu?" gibi geyiklere başvurmasın. Kapalıyız.

E dolayısıyla yukarıdaki gibi her türlü transformers olaylarını da aklım çıkarak izliyorum, derinden hissediyorum. Ve toplum tarafından ayıplanmayı göze alarak telefonumun açma kapama tuş hareketlerinde transformers dönüşüm seslerini kullanıyorum. Ancak bu tema seslerine bir de mavi saç eklenince durum biraz garipleşti son zamanlarda. Şöyle ki;

Geçen gün ananemi hastaneye götürdüm, Çapa devlet hastanesine. Sırada beklerken gelen geçen bana şöylesine bir bakıp kafasını çevirip sonra ani bir hareketle "ana bu ne lan" bakışı atıp, sonra benim de ona dik dik bakmam üzerine hafif tebessümle geçti yanımdan. Sırada bekleyen insanları mavi saçlarımla etkim altına almışken ve herkes kaçamak bakışlarla saçıma bakmaya çalışırken- hani olur ya öle sen bakmazken bakar da sonra sen gözünü yakalayınca hemen yanındaki başka bişeye bakar karşındaki- bir de üstüne anneme telefon açmak için telefonumu çıkarıp tuş kilidini açmamla transformers'ın o dönüşüm sesi çınladı mı koridorda. Halk bi "nerden geldi lan bu buraya, büyücü müdür, medyum mudur, rüya yorumcusu mudur, ne garip tiptir" diye guruldamaya başladı. Saçı mavi, telefonundan robot sesi çıkıyor. Hafif bir mahalle baskısı hissettim tabi, sıcaklık bir arttı vücudumda. Ama son noktayı telefonumu açmayan annemin beni geri aramasıyla koyuldu. Mavi saç, robotik konuşmalı tuş sesinin yanına telefonun çalmasıyla klasik ufo gerilim müziği de eklenince ortam daha da bir şenlendi. Gariplikte bir el daha arttırdım mı. Saç mavi, telefonu robot gibi ses çıkarıyor ve uzaylı gibi çalıyor.

Bir ara üzerime biçilen karaktere uygun davranıp koridordaki herkese "Işığı görüyorum, hepinizin bu ışıkla şifa bulacağınıza inanıyorum. Size enerjilerimi gönderiyorum" diyip ellerim yukarda ortamdan uzaklaşayımm dedim ama taşlanmaktan korktuğum için vazcaydım.

Doktor kız çok normal davrandı bana ama. Hiç mavi saçlı, tuşları robot gibi öten, telefonu uzaylı müziği çalan bi insanmışım gibi yaklaşmadı. Oradaki herhangi bir teyzeymişim gibi dinledi, hastayı getir götür dedi. Robotlardan sonra en çok güvendiğim insanlar doktorlar olduğu için çok rahatladım. Bir garipliğimin olmadığını düşündüm.